Sene iki bin yirmi dört
Bir anda oldu
Sene iki bin yirmi dört
4 ayda 3 mevsimde bitti
Sana kadardı mevsimler
İsimleri değişti mevsimlerin
İlk sen bahar
Sen güneş
Kahve sen
Kar sen
Sen olmuş mevsimler
Sene iki bin yirmi dört
Dört köşe sen olmuş
Yaşanacak olan yaşanacak
Susacakların olacak
Yalanların
Susacaklarım olacak
Yalanlarım
Demek ki sevmeli insan
Bulana kadar diğer yarısını
Demek ki bakmalı bir insan
Çok sustuğu gözlere
Ve öpmeli insan tüm
Sonunu düşünmeden.
Belli ki her güzel şey bitiyor öyle böyle yeniliyor insan
Demekki cehennem hayaller
Demek ki yaşanmamalı ölüm
Demek ki sevmeli insan
Sevmeli ki insan eklensin valizine unuttuklarını
Bir takım sözler birikiyor içimde
Boğazımdan boşalacak bir zaman, zamana küfredeceğim.
Kırmızıya boyayacağım bütün valizleri
Sürükleyeceğim içinden kan akan dört köşeli valizleri
Sesi arşa vurmayacak ama evrende bir yer tutacak. Tüm unutmak istediklerim.
