Korkmak, büyük korkularla doğuruyor kendini zırhımın içinde

Yine de gecenin üçünde,

İnsanın korktuğu şeyler anlamsızlaşıyor

Yatağa damlıyor öz suyu ruhundan

Tavandan alnına akıyor gözleri, elleri

Kaygı geri çekiliyor siperine, tekrarlamak için kendini

Gecenin üçü uykuya müsait değil,

Şeytanın veveylası insanlaşıyor üçünde gecenin


Kendimin zorbasıyım palavranın ortasında

Burnumdan başlıyor sızı,

Çok düşünmek iyi değil

Çok düşünmek, insanın camları kapatmasıdır kendine

Serin balkonlarını, mutfağa katmasıdır.

Son beste çalıyor, bu duyduğum ne?


Ve kaskatıyım yastığımda, yorganımda

Tavandan damlıyorum kendime, tavandan

Gecenin üçünde, korkumla göz gözeyim,

İrisleri büyüyor kara delikten hallice

İç cebime yerleşiyor sır niyetine

Ve seni yıkıyorum kapkara bir kibirle

Argo ağzımla yapışıyorum ağzına

Bu fikir benden çıkmadı, hayır

Hayır ihanet etmedim kimseye


Yapay cennetler biriktirmişiz kaburgamızda,

Seks cinsiyetsizdir

Yine de soruyorsan kim olduğunu yatak odamda

Sen değilsin.

Dehlizini antlaştırdım tavanımda.

Üzerime akan sensin ama asla yatağımda değilsin.

Bir veda öpücüğü belli ki bizi son kez buluşturan.

Benimle seni ayrıştıran hiçliğin ortasında,

Kelepçeli bir kantar bileklerimizde

Sen, korkuma layık değilsin.

Sen-

Aslında hiç orada değilsin.