Ellerinde hayat bulmuş bir şiirin son dizesi kadar yorgunum
Kimi kimsesi olmayan yaşlı hasretler tutuyor ellerimden
Gözlerine baksam içimden kanatlanıverecek gökyüzü
Oysa bakamam gözlerine
Tutamam ellerinden
Gönlüm zemheri ayazındayken kaybolamam gözlerinin baharında
Senden ayrı geçen onlarca mevsimden sual edemem seni
Yalnız kasımpatılardan bilirim yokluğunu
Yalnız kasımpatılardan
…
Şimdi uçurumlara aşık bir gökyüzü kadar çaresiz
Ve gökyüzüne ait bir yıldız kadar kimsesizim
Kucak aç bana bir tebessüm bağışla
Bir yağmur armağan et gökyüzünden evim olsun
Yanımda kal, kal ki rüzgarın şarkısına karışsın tüm ayrılıklar
Gitme
Ne bu şehri
Ne de beni
Yokluğunla imtihan etme
Gitme…
