Zamanın durduğu yerdeyim karaca
Yumuşatayazıyorum göğüs dikenlerimi
Ellerim boş ama gözlerim değil, biliyorum
Asla sahip olamayacakları zenginliğim:
Onların hatalarını yapmamış ve gencim.
Masadaki baş aşağı sandalyeler gibi
Kapanma emaresi bir bildiğim var
Geri sayıma sıfırdan başlıyorum
Yanıyor gül, ölüyor şişe
Güzel bir şarkı seç yokuş aşağı
Yeniden oluşuyorum istemeye istenmeye
Hiç benim olmamış geçmişin yalanını özlüyorum
Sıcak değil neye sarılsam
Olamaz da, tüm hiçbir gücüyle
Siliniyor yüzümden o eski çehre
Yara kapanması gibi ama temelimi
Sarsıyor iki eliyle, neydim ne hale
Geldim de dönemiyorum ey benim
İnanan, sevebilen, gerçek dostları olan
Normal çocukluğum
Bir daha o kadar gülemeyeceğim espriler
Görsem dayanamayacağım muhatapları
Şimdiki en neşem bile neşe değil
Artık inanmıyorum ki gülerken
Dedim ya ellerim boş ve
Her şeye uzaktan bakıyorum
