Masmavi göğün altında avare yaşarken insanlık
Gerçeği reddedip yalana aldanırken
Duygusuz sevişmelerle doluyken odalar
Değişiyor gözleri neşeli değil eskisi gibi
Olgun meyvenin ağaçtan düşmesi gibi
Yeni bir ev arıyor ruhu insanlıktan kaçmış
Bulunamayan aşkın dalından atlamış
Değişiyor gözleri öfkeli, bazen tatlı ve kederli
Her umut kırıntısı renklerle doldurmuş içini
Gözleri bu anları bir yerden ısırır olmuş
Karanlıkta gölgesi vücuduna uyum bulmuş
Aptallığı kıskanan bir çocuk vurulmuş, gözleri biraz huzur doluymuş
Yazdıklarını ölünce anlayan olmuş
Yaşarken okuyanlar kelimeleri okumuş
Her satırı renksiz, modası geçmiş şair
Ölünce ruhu karanlıktan kurtulmuş
Soranlara cevap olsun diye
Ne bulduysa saklamış da
Günahları ağır gelince dağın tepesinde
Kendi kendini paylamış
Unuttuğu çocukluğuna dönüp
Bir ağıt fırlatmış
Bataklığa yüzü aşina kalmış
