Bugün hafif bir toprak kokusuyla beraber iç karartıcı gökyüzünün griliğinde uyandım...
Yağmur hafif hafif fakat sanki içini boşaltırmışçasına yağıyordu.
İnsanın böyle havalarda yağmur misalini aldığını düşünürüm nitekim ben de öyle oldum. Yalnızca uzanmak istedim, yatağın içinde öylece durmak... Neden bazı anlar böyledir ya da haletiruhiyelerimiz her şeyden bu kadar çabuk etkilenir?
Açıp bir film izlemek istedim sonra; o da olmadı. Beceremedim. Ağlattı çünkü... Yağmur her koşulda beni kendine benzetti.
Yağmur oldum bugün, yataktan hiç çıkmadım.
Dışıma ağladım.
