Kuşlar da gitti
Sen her gittiğinde
Gök cıvıltısız
Nehirler durgun
Ben batık bir gemi
Derinlerinde yalnızlığın
Fırtınalar patlarken
Sonra durulurken dalgaların
Upuzun bir sessizliğim ben
Tuzlu suyun acıttığı
Gölgedeki güvertemde
Gülüşünün kokusu gelene dek
En güzel anında
Sonu gelememiş
Ve böylece
Kaybedilmeye değer
Kırık bir çakıl taşı olmuş derinlerde
Onarılmaya kalkılamayan
Kuşlar da geldi
Yağmurla birlikte
Sırılsıklam özleterek tenini
Gel yine şemsiyesiz
Ve gülüşünle göklere
Göklerin göz bebeğine
