Şairin göğüs cebinde taşıdığı karanfilin kırmızısından bir kıvılcım başlıyor
Çocukların yanaklarına dokunuyor
Koca yanaklı çocukların yüzüne al bulaşıyor
Annelerin eteklerine sığınıyor
Dua eden Yahudi kadınların etekleri tutuşuyor
Haham pencerelere vuran gölgelerde tanrısını bulmuş gibi büyülenmiş
Aşk içinde izliyor mahallenin delisiyle birlikte
Çanlar acı acı çalarken dağdaki çoban bir şiir okuyor
'İçimde yanan bu cehennem yetmiyor dünyayı yakmaya
Bu yangını kim çıkardı kalbim'
Osman Bakar
2020-11-05T15:44:37+03:00Teşekkür ederim yorumunuz için eleştirilerinizi dikkate alacağım ⚘
mocan
2020-11-05T15:39:40+03:00osman, şiiri yazmak için çabalama derim ben. bırak kendisi aksın gitsin. ve cümleden dize olmaz. yargıları dizeye dağıtsan da her dize sonunda zaman eki görmesek derim. yine de yaratıcılığını sevdim. daha çok yaz isterim. derdin var şiire düşürüyorsun ve şiir için zor olan budur. biraz da ses gelsin isterim şiirine.