Hissizim. Çok uzun zamandır böyleyim. Üzülünecek şeylere üzülmüyorum. Sevinmem gereken şeylere de çok sevinmiyorum. Buna alıştım. Fakat en kötüsü artık heyecan duyamıyorum. Tükettim o duyguyu. Çamurla uğraştığımda ya da öğrencilerimin gözlerine baktığımda ya da onu düşününce ya da yeni bir kitaba başlayınca duyduğum o heyecan artık yok. Mutsuz muyum değilim. Ama bu hissizlikle mutlu olunur mu onu da bilemiyorum.
