Akan damarlarımdaki kanın
Yalnızsın diye bağırışını duyunca
Anladım
Yalnızlık Allah'a mahsustur yalanını
Anladım
İnsan kendi Tanrısı olunca
Tek başına kalırmış
Şu biçare bedenime hapsolmuşum
Kalsan kalınmaz
Gitsen gidilmez
Kafamı susturucam diye sağır olmuşum
Peşimde
Bir gölge gibi
Sol tarafımı uyuşturan
Zalim bir anestezi gibi
Yalnızlık
Kalbin kırıkları elini kanatmazmış
Ve bir olmak için verdiğim savaş
Boşunaymış
Başkasıyla anca ayrı düşülürmüş
Kör karanlık
Ancak gölgenle paylaşılırmış
