Yalnızlığım diyorum,

Hissedebiliyor musunuz sözlerimde

Yüreğimde, bakışımda

Mısralarım diyorum,

Derinden bir ah çekiyor yalnızlığıma

Ben yanındayım, diyor.

Biri başını okşasa yalnızlığımın,

Hüzünlenip gözyaşları süzülür o an.

Sahi, hissediyor musunuz

Gözyaşlarını yalnızlığımın?

Fark ediyor musunuz üşüdüğünü?

Geceleri şiirler okuduğunu,

Yıldızları saymaya çalıştığını,

Ay ışığının altında düşüncelere daldığını,

Gözyaşını kendi kendine silmeye çalıştığını,

Düştüğü yerden kendi başına kalktığını,

Sadece kendininkini değil,

Yüreğinin gözyaşlarını da sildiğini,

Yalnızlığım diyorum,

Manolya çiçeği gibi narin olan yalnızlığım..

Hangi şiir, hangi kelime anlatabilir?

Yağmurlu sokaklarda yürüdüğünü yalnızlığımın

Keman konçertosu dinlediğini,

Üsküdar’da kahve içtiğini,

Ve bir şubat akşamı,

Kuzguncuk sahilinde oturduğunu,

Kalbini, gençliğini, orada bıraktığını,

Yaşamadan yaşamaya devam ettiğini,

Yalnızlığım diyorum.