Böyle kaldım kalanında dünyanın
Söylenmez sözlerim, yetim bir nefret ve kar kış özlemi
Kana boyanmadım hayır
Caka satmadım şehrin havasında
Caddeler, büyük alışveriş merkezleri, sahiller
Hiçbir tasnifte birleşmez kalabalıklar sanki
Benden muştular kaçırıyorlardı
Yani ne zaman yoklasam,
Hangi avucumu açsam gülmeye bahane bulamadım.
Öldürmezlik de tanrı sıfatıdır.
Hani kalışım,
Vardır bir anlamı diyip atılır mı öteye
Ya da dokunduğum ne varsa evvelden henüz
Almış mıdır bir iğne ucu kadar?
Neyse ne zaten kapılar açamazdım
Köprüler geçemezdim yol bilmezden
Yeni şehirlerde eskiye benzeyen huyum
Neye olmaz dediysem kanatan yanılgı nedir?
Ne kadardır mühleti oturup beklesem?
Hastalıklar, yorgunluklar suvarıyorum
Bilimden yana çentikler, madalyalar kazanıyorum belki
Bir çocuk saçlarımı yıkıyor bir akşam
Öyle bir ağlıyorum ki olmamışlığma
Tanrı olsam bir elim olsun isterdim dokunmaya
Olsun, insanlar böyleydiler
Sevgilerde de zalim,
Acımasızdılar kardeşlikte de
Uyku da paylaştılar oysa, kaygı da
Tutunup övünülecek dallara
Bir pahalılık beğendiler
Bense inanmıştım, sevgi vardı.
Yutkunmak gücüme gidiyor gecenin geçmezinde
Bense inanmıştım, sevgi vardı.
Kanım akmadı burnumdan gerçekler kadar
Bense inanmıştım,
Sevgi vardı.
Fotoğraf: Yasemin Çargıt
