Kopuk kopuk dokunduğum her şey dünya yüzeyinde
Küçük ırmaklarımda ayrı ayrı yolculuğa çıkıyor her bir parça
Sürükleniyor sırtlarında bir hışımla
Bir yosuna takılıyor sığındığım son vicdanım ve bir okyanusun içinde katlediliyor bu iyi yürek
Kıtalar oluşturuyorum temelsiz ve asılsız günahlardan
Boğularak affediliyorlar ya da bir uçurum aşağı asılıyor bacaklarından
Bu tepsi hep mi ters tutulur?
Solumdan mı başladım yaşamaya yoksa?
Düzeni hayal ediyorum
Kusursuzluğu
Ama eksiliyorum ve bu yapbozun hoşuna gidiyor...
Haneke
2022-03-24T16:46:11+03:00Kaleminize sağlık. 👏