Otobanda ezilmiş kırlangıçlar gibiyim
Toplasan hepsini, bir ölüm etmez
Öylesine önemsiz
Bir o kadar da acıklı
Birkaç parçam eksik gibi ellerim peçeteyi zor koparırken
Ya da bir kapıyı aralarken çaresiz
İçimde kapanmış birkaç pencereyim bugün
Boğazıma takılmış rüzgarın yeli savurdu beni
Eski bir çaydanlığın yanına
Annemin iğnesini gizlice alıp
Yaralarını diktiğim kalbim
Renginde ip bulamamıştım
O yüzden dikişlerin eğreti kaldı
Bir bakışa açıldılar
Tekrar dikmeye varmadı ellerim
Annemden kaçırdığım gözlerim
Birkaç dolu fincan ağlamama rağmen
Niçin hala kurur
Ardında bıraktığın kasırgalarda sana bakmaya çalıştığım için mi
Yoksa yüzüme savurduğun kar soğuğundan mı
Evinden kopmuş dallar arasından
Seni tutmaya çalıştığım için mi
Parmaklarım hep kanıyor
Bu yüzden mi annemden kaçıyorum
Oda oda
Bu yüzden mi
Senin yokluğunda saklanıyorum
