Yadsıyamam kötülük sarkacını içimde,

Farkında değilim olanların, hiç değilim.

Geri döneceğine dair mitler var avluda,

Ben ne istediğimi bilemiyorum.

Güvende hissettirecekse ellerin, patronum olabilirsin.

Dünyanın kaç uykusunu uyumalıyım, şu asalak yorgunluk için?

Boş bir beşik sallanıyor içimde,

Mezarında bebeğim.

Çünkü,

Çünküsü yok.

Gülümsediğinde bir kere, özlemeye başladım ikinciyi.

Çoktan, çoktan kere hayal ettim üçü, dördü, beşi.

Sonsuza kadar izleyebilmek için kaburganı,

Pürüpak derini, duvara halı yapabilirim.

Gözümü kırpmadan.

Yadsıyamam kötülük sarkacını içimde,

Hüznün kara yüzü, benim yüzümün yarısı.

Ağlanmamış acıların keskinleştirdikleri kadarım yeryüzünde.

Anlatılmamış acılardan mecnunlar biriktirdim üst üste.

Hepsini dikişledim bir ucuna çarşafın,

Mecnunlar mahçup oldu gözümün içinde,

Ve yemin,

Ve söz,

İnsan neyi, nasıl teselli edebilir?

Farkında değilim olanların, hiç değilim.

Sevgi acımasızın elinde, seni yaralayabilir.

Bir ucu kötülük bir ucu sevgi,

Sarkaç,

Kancası damağımda.

Putperest yollarda hancı aranmaz,

Yol seni de asfalta köle edebilir.