Bu beyhude dünyanın rüzgarı fısıldıyor
"zamanın esirisin orada yok olup gideceksin."
İşte o an yok oluyor ruhum.
Bedenim yaşamını yitiriyor.
İçim gitmek isterken maveraya
Ayaklarım toprağa kök salmışçasına bırakmıyor
Dünya küçülüyor, küçüldükçe nefes alamıyorum.
Ruhum, çağım bu değil diye çığlık atarken
Bedenim bu çağa ayak uydurmanın peşinde
Ayaklarım yükseğe çıkıyor sanırken
Bu beyhude dünya bataklık gibi çekiyor beni.
Ben ise ses etmiyorum.
Neden, diyorum. Bu yok oluşu seyredurmak neden
Karanlığımdan bir ses yükseliyor
"unuttun mu, esirisin zamanın; bedbahı oldun nefsinin"
Hayır diye haykırıyor cılız sesiyle ruhum.
"Ben zamanın esiri değilim. Sadece zamanın sanrısında kayboldum. Işığımı ararken karanlığa hapsoldum."
Bir el uzansa bu karanlıkta tutunsam sıkıca, bu beyhude dünyada yok olmak istemiyorum.
Yardım diliyorum Tanrım yardım
Bu aciz kulunun sessiz çığlığını duymuyorkimseler
Yalnızca sen varsın sığındığım, ağladığım, dertleştiğim.
Yardım et Tanrım, yardım.
