İki parmağımız kesikken bile
Mutluyduk bir şekilde
Şimdi müphem bir acı yerleşti
Şehrin limanlarına
Leyla diyorum leyla
Şu uyuşuk başın altında kaldıkları
Leyla bizi unutma
Şakır şakır ağaçlardan sarkıyor çocukluğum
Küflü kuşağıyla dimdik gelin
Leyla
Puslu gözleriyle iki beton arasında
Küllü sokakların doğurduğusun sen
Ikınarak yok olmayacak kamburun
Bir şahadet bıraktın kendinden geriye
Alacakaranlık bir pişmanlığın silemediği Leyla
Sana aşık olmadım hiç Leyla
Güvendim sana
Bilirsin kaküllerin dans ettiğini aşkla
Bilirsin güvenmekle başlar yeryüzü ayaklar altında
Ve bilirsin ben kin tutarım
Bir enkaz altından sesleniyor şimdi Leyla.
Mutluyduk mutsuzluğun odacıklarında dahi
Kişneyen birkaç sosyopat bile üzemezdi bizi
Leyla menevişli saçlarıyla sardı ruhumu
Üzerine kaç sela okundu Leyla?
