Henüz doğmadım yaşanılacak bir hayata
Defalarca toprağını kazıdım, ruhuma
Bitmek bilmeyen başka ellerden gelen kan lekeleri
Kapatıyorum açılan pencereleri, kendi rüzgarımdan açılacak pencereye hasretim
Doğmadığım yaşamın, rüzgarını istiyorum
Temizlenemiyorum kan lekelerinden, oysa çok bilmiyorum çevreyi
Kimlerden geliyor diye düşünürken, kan akan sokaklarda dolaşıp buluyorum kendimi
Ellerim de sargı bezleriyle,
Nasıl oluyorsa, onların yaraları kapanırken
Yarası olmayan bedenim de bitmek bitmeyen kanım akıyor
Baharın sıcağında pıhtılaşıyor kanım
Güneş bir insanı nasıl dondurabilir?
Ben donuyorum, güneşe yürüyorum
Oysa güneşin sırtı da varmış
Işığını yansıtırken bile, sıcaklığını esirgeyen sırtı.
Kuruyor gövdem, İbrahim gibi şifa arayışında
Bulsam şifamı, tüm kimyasıyla güneş içime doğacak
İlk yaratılmış haliyle
