İçim bir tuhaf bugünlerde,
Kuşları ve dalları kırılmış ağaçları
İzliyorum gün boyu yağmurun altında,
Soğuk gecelerin rüzgarını bir tek ben hissediyorum,
Terk edilmiş harabe bir evin çatısından çıkan uğultuyla
Üşüyorum kimsesiz bir kaldırım ortasında,
Ne oldum böyle apansız bir şekilde çakan şimşeğin altında
Neler geldi de başıma ıslanmış ceketimin altında kurulanmaya çalışıyorum?
Soruyorum yıllardır kendime, madem bu dünyaya yaşamaya geldik,
Sen niye yaşayamadan ölüyorsun diye…
15 Şubat, 2024
