Zihnimin yol açtığı sızı,
bedenimde geziyor
Zihnim nasıl bu kuvvetle bedenime hükmediyor?
Biliyorum ki ben bu sızıdan ölebilirim
Bir son vermeli, beni hasta ediyor.
Dünyaya dalmalıyım,
Ruhumu kesip kanatan,
Dirimi örseleyen,
Ölüme bile nazik davranmayan,
Çürütüp yitirten
pis kokulu, beyhude dünya,
antidepresanıdır insanın…
Çünkü var ise yaşanacak bir hayat,
onu dünyada bulacaksın
Var ise yarın için görecek bir şeylerin,
Hiçbir hücrende kalmadıysa bile
ne umut, ne de kırıntısı,
Geçmiş arzularına kavuşmak ihtimali bile,
Uğratmıyorsa kalbine yaşamak heyecanını,
Ve umudun yeniden filizleneceğine olan inancını yitirmiş hissediyorsan
Bir şeyler diyor İsmet Bey yeryüzündeki kabuğundan:
“Ölüyoruz, demek ki yaşanılacak.”
Aldığın nefesi verdin ve yenisini aldın,
Görülecek şeyler var demek,
“yıkılma sakın”.
Ölüm yaşamı kutsamak için var,
Kurtuluş arama manasında,
Yakışır insana yaşamak,
Yaşarsa layığıyla.
hkt
resim:
Death and Life- Gustav Klimt
