hakim kırdı kalemi "tez vakitte kellesi!"
mahkemenin kararı kesindi
kaşlarımı çattım, baş kaldırdım
"bu mu bize gördüğünüz reva?"
binlerce asker gerekti öfkemi bastırmaya
binlerce yürek üzerime çullandı
yüzlerce yıl soğumadı içimdeki ateş
medeniyetler göçüp giderken
için için yanıp, kül oldum bittim sonunda
küllerim dağılırken taşlara, kuşların yuvalarına
hakkımda anlatılan masal kulağıma çalındı
"yaşamış en çaresiz kız..."
baştan sona dinlediğimde hak verdim herkese
işin garibi, kim sandık da kendimizi
denedik yıldızlara karşı gelmeyi?
gözünü gökyüzü bildim
öfkemi taç yapıp saçlarına geçirdin
kurallar yıkılmak içinse dudaklarım öpülmek içindi
ne kurallar yıkıldı ne dudaklarım öpüldü
