Yaşamak mı bu?
Gözler açık, kalp sönmüş,
Kaldırımlara basmadan yürüyorlar.
İki ayak, dört teker,
Kendi tabutunu taşıyan canlı ölüler.
Kendi yankısında kaybolmuşlar,
Kimi seslenir, kimi susar,
Görmeyen gözler, duymayan kulaklar…
Yaşamak mı bu?
Yoksa mezar mı bu dünyalar?
