Yavaşça kaynatılıyorum gecenin kazanlarında
Güneş vuruyor sırtımdan
Önümde bir hiçlik büyüyor
Yürüyorum, üzerine basıyorum neşenin
Kimse görmüyor, yaşadığımı sanıyorum
Yavaşça sönüyorum şehrin ışıkları açılınca
Kulaklarımdan garip bir sıvı akıyor
Gülüşen insanları duydukça
Yüzüm ağır geliyor çekiliyor yere
Eriyorum gün geçtikçe
Yavaşça kaynatılıyorum gecenin kazanlarında
Kimse görmüyor, ölüyorum.
