Belki'lerle geçen günler yerini keşke'lere bıraktığında,
İhtimaller denizinde kaybolduğunda insan,
Devamlı en kötü sona hazırlayınca kendini,
Yoruluyor.
Umarsızca yaslandığında arkasına,
Tüm hayallerini de bırakınca yarına,
Göğü izleyince insan,
Rahatlıyor.
Endişe, mutluluk, acı ve sevgi,
Azalıyor önemi tüm duyguların.
Aslında yaşarken insan aynı zamanda,
Yavaş yavaş ölüyor..
