Ne yazık çürüksen.
Ve sevgiyi tek yanlı sanıyorsan.
Heykelleştiriyorsan kendini
Ve tapmalarını istiyorsan sana.
Ne yazık.
Kurumuş damağında bir sözcük kalmamışsa.
Çok şeyler okuyup az şeyler anlamışsın.
Gözlerindeki perdeyi kaldırmamışsan başkasına.
Kendini sevmekte usta,
Yontmakta çıraklık ediyorsan.
Ne yazık.
Ağzında bal sanıyorlarsa da seni,
Arkanda iğnenle dolaşmaktasın.
Gözlerin alışkanlıklarını bırakamıyor
Ve kutsamışsan onları.
Haksızsın ötekilerine göre.
Ne yazık.
Ufak sözlere solup duruyorsan eğer,
Küçük çocuk gibi mızmızlanıyorsan bu yaptığın işte.
Ve kendi değerini bilmediğin gibi,
Onların da değerini bilmiyorsan
Kaybediyorsun, ne yazık...
