Kaçamak bakışlarımız bile değmedi birbirine,
Ne de kavuştu ellerimiz hasretle.
Feragat ettik hislerimizden,
Onları, atışları kulaklarımızda çınlayan kalplerimize gömdük.
Kan kırmızı kirazlar bastı,
Toplamaya varmadı ellerimiz, dalında kaldı.
Başka bahara tehir ettik vuslatı, belki başka bir hayata.
Mecburduk!
Ne zaman o zamandı,
Ne mekân o mekân…
