Önümde duruyor, bakışıyoruz.

O bembeyaz bir sayfa bense alabildiğine kara... Döküyor ruhum içinde ne kadar kelime varsa, Gelişigüzel ve biraz kaba saba.



Ağlıyoruz birlikte,

Süzülürken onlarca cümle gözlerimden

Islanıyor teni, saçları...

Karışıyor bilinçlerimiz birbirine,

Uzaklaşıyor ve tekrar kavuşuyoruz.



Gecenin karanlığında buluşuyoruz.

O eşsiz ay ışığı altında,

Susuyor dilimiz.

Yazıyorsun kar beyaza,

Ne varsa, ne yoksa



Bedeninin içinde cam kırıkları,

Kesiyor kanatıyor,

Nefes aldıkça boğuluyorsun.

Yaşamak gün geçtikçe yaralıyor,

Yazmaksa artık iyi gelmiyor.