belki de sonunu kendimin bile bilmediği gittiğim her yerdeki soluk izlerim kadar uzun bir ipi boynuma sürekli asmam gibi bir yük, seni özlemek
uyusam
uyansam, açmasam gözlerimi
unutmuş olsam
bir şey sonrası yorgunluk var üstümde
kalbimden bir dolu geçmiş
sanki ölü hayaller kefenlenip gömülememiş
gömecek mezarın yeri de adı da yok
göz pınarlarım kuruyayazmış
bir boşluk var aynaya bakıp göremediğim ama deli gibi hissettiğim
kim o boşluk desem
cevap hiç gelmese
ve her şey öznesiz cümle kadar kalıp erkenden gitse
