biliyorum, pes edişim bir gece yarısı olacak... karanlığın en güzel tonunda rüzgara sığınmışken ben teslim olacağım sonsuzluğa... bir çikolata yerim belki öncesinde... bir sigara yakarım... hiç içmemiştim, hiç içmemiş olmamak için... dumanına teşekkürler fısıldarım, günlerce seyrettiğim, beni dinleyen o yıldıza ulaştırması için... ve o şarkı... birkaç damla gözyaşı belki... gittiğim için değil, en başından gelip gitmeye mecbur bırakıldığım için... en son... uyuyan annemin saçlarına bir buse kondururum... kızacaktır annem ama anlayacaktır beni... üzülecekte ama üzülmemi istemezdi o... "üzülmeyeceğim artık annem." diye bir not iliştiririm çantasına... affeder beni... affet, olur mu? evden çıkıp sokaklarca koşarım kendimi teslim edeceğim yere yetişene kadar... bana göz kırpan yıldıza gülümserim son kez... ruhum doğup gökyüzüne taşınır... hep istediği gibi hilâlin yamacında, yıldızının kucağında yer edinir kendisine...
