İçimden geldi ağlamak.
Bir dönüşüm...
Bedene ulaştıkça, düşündükçe,
Akılda kalbi tuttukça...
...Kuru, soğuk, ıslak...
Gözlerimde bir ışık görür ve tırmanır.
İlk kez işe yarar kirpiklerimin uzunluğu.
Aşağı bakar, aşağı sarkar,
Bir tutunur, bir bırakır,
Yanağımdan hiçbir yokuşa denk gelmeden kayar.
Yine de yorulur, yavaşlar,
Bir buse kondurur dudağımın kenarına.
Gitmeden bir not bırakır.
"Size uğradım, yoktunuz.
Gidiyorum, vakit geldi, kendinize gelin"
Unutma! Unutur insan...
İnsanın doğumu, acı sonrası...
Her ağlayış, bir tufan...
27.08.23
