Bu hicran canımı yakıyor,
Nefes alamayacak gibi oluyorum,
Bir yanda masumlar, çocuklar ölüyor,
Gökyüzünü çocukların en sevdiği renge boyuyorum,
Ama yine yeryüzü kan kırmızı.
Tan kızllığında uykumdan uyanıyorum,
Kulağımı masumların çığlığı tırmalıyor,
Bir yerde bombalar patlıyor,
Masumların öldüğü savaşlar başlıyor,
Bense masumların öldüğü savaşları durduramıyorum.
Şehirde de her şey yolunda değil;
Çocuklar kayboluyor ortadan,
İnsanlar rahatsız değil kavga, savaştan,
Atıyoruz kadınların mezarına karanfil,
Birkaç gün sonra onlar da soluyorlar.
Unutuluyor bütün hayasızlıklar,
Dün infazlık olan bugün dışarda,
Bir masum sallanıyor hayasızların urganında,
Ölüm kol geziyor halkın arasında.
Ama dursun, beklesin ölüm, seçimler kazanılmadı daha.
