Söylesene! Hangi ölüm doğurur

Hangi ölüm kendinden bir  parça yaşatır 

Bencil derler kimseleri, ağlatır 

Ağlatmaz da  ne yapar ölüm? Yerini mutluluğa bırakır. 


Verimsiz bir topraktır saplandığı mabet

Bundandır başkasını mutlu etmek 

Bir tarafı çürürken  

Bir tarafını yeşerten nimet  


Bir sıfattan fazlası, yaşam sevdası

En karanlık yerlerinden umudun fidanı

Öyle ki, umudu da umutsuzluğu da kendisi 

Kasvetli toprakların kırılgan, ürkek yeşili 


Bilemezsiniz içimi!

Derin, sessiz kahkaha senfonimi

Kim bilir belki de bir yeşil soğan meselesi 

O ki öldüğünde bile yaşatır kendini.