ve ayaklarımın altında şimdi
tüm o yıkıntılar
benim şehrimden kalan
o çiçek,
uzatan boynunu yıkıntıların arasından
ellerimde şimdi.
hazır yere düşmeye,
yapraklarına tutunmuş damlalar.
bir şehir düşmüş çoktan
ayaklarımın dibinde son nefesleri
yenilmişliğin yorgunluğu var kalıntılarında
gururlu bir düşüş gibi davranıyor
bozmuyorum küçük oyununu
biraz da olsa borcum var ona
yürüdüm o kadar yıl yollarında
o ise can çekişiyor şimdi ayaklarım altında
bir dev vardı kabuslarımda ayda bir şehre inen
zindanları vardı yer altında
ezdi geçti az önce şehri
bana bıraktı yıkıntıları,
kabuslarımın başkahramanı.
toplamak bana düşer şimdi
benim zindanımı
ellerimle yeniden kurmak küçük yaşamları
bağlamak ellerime kollarıma
her birinin ağzından çıkanları
