Aldı dersini, döndü yüzüne
Özüne sararmış kağıtlara hatıralar verdi
Avuçlar aldı sevgiden
Eller verdi anlamadık pazarlığını
Oysa sevmek şeker eritmekti çocuk yaşta
İzinsiz uyumaktı tanrıdan
Büyümekti düşmekler içinde
Karşı kaldırımın çocuklarına değmeden
Unutarak neye ağladığını
Yaşam gibi bir düzlükte gövdesi çıplak kalıp
Aramak her kimse medet çağıran
Anlamaktı sonraya kalacağı.
Söyledi adını merhaba dedi
Sarıldı, büyüttü kollarını insanda
Özledi eve dönüşlerini, adımlarını özledi
Kaynayan su gibi kalabalıktı belki
Tığ sesinde türkü gibi sakindi
Yarın dedi sabah olurmuş gibi
Bir dizinde bir çiçek
Aynasında bir gelecek bekledi.
Aldı dersini dönmezinden çarkın
Sinmeyen asilikler, ihtiraslar çakıldı kapısına
Korkular sakladı,
Ne büyük taaccüptür yüzünü yokladı
Bir mendilde bir kağıt alyansı,
Bir keyfin nihayeti gibi asıldı
Yandı, yanığı çıplak kaldı.
Uykuluydu, yorgundu.
Kaldı insan derdine de taradı saçlarını
Yine dedi yine iyi olmak
Anneler, babalar gibi geride değil.
Aldı dersini,
Bütün kız çocuklarını topladı aynı kaldırıma
Bağladı kızıl iplerle
Olunur, olunacak dedi nasıl ya nasıl değil
Yine iyi dedi
Yine iyi oluruz.
