Ben yitirilmiş dünyanın zavallısıyım,
Çiçekleri sayfalar arasında kurutan bir katil.
Sahi bir gün,
Alıp başımı kaçabilir miyim bu dünyadan?
Bir çiçek kadar güzel görünür mü cenazem?
Size anlatmış mıydım,
Kendimle tanıştım dün gece.
Tam karşımda, tüm saflığıyla,
Yorgun bedeni ve alaycı tavrıyla ayakta.
Cesur görünürken bir o kadar
Kendinden sakladığı ürkek yanıyla.
Kendimi kendime anlattım dün gece
Sessiz, sakin ve usulca fısıldadım yalnızlığı.
Kendime yabancıydım,
Kendimi yadırgadım.
Damarlarında gezen kan
Dışarı çıkmak için yalvarıyorken
Uzaktan seyirci oldum kendime.
Anlarsınız ya,
Ben anlayamadım kendimi.
Dünya dönerkentersine koşmak için çabaladım,
Sahi niye bu gayret?
Dönüp dolaşıp
Kaçarken yakalanacağım yerdeydim.
Aynaya baktım
Ben dün gece,
Yitirilmiş dünyanın zavallısıyla tanıştım.
