Sabahı nefes vermiş geceden selam yollar zaman
Sarılmaktan da incinir gülden taneler
Kış gelmeden evvel güzel şarkılar söyler
Küpe olsun kulağıma, yakıştırırsa belki dinler
Eli ayağı birbirine dolaşadursun
Benim ellerimde bir zamanlar son bulmuş olsun
İki parça gelecek kaygısı ellerine yazardı nasırları
Sinemde darası düşmüş yüzüme vursun
Gerçekleri saklamayan kadın sus, pus ve sis içinde
Okumuş etmiş derdi çeker nefesimde
Bir yol bitirmek için sol omzuna dokunuş perdesinde
Can diyebilmeyi öğrenmiş de gelmiş
Ağzından sevgiyi esirgememiş öksüze
Sarılmak bir kenara dursun
Ömrünün kış denizinde sahilde bir yerde
Üşümüşse de elleri çıkmasın güneş
Gecenin en parlak yıldızını bilir de söyler bir sevda türküsü
Karşına çıkmayanın da sevmez öyküsünü
Kalbi kalplere emanet mi, bilmem
O unutmuşsa da ben unuttuğumu söylemekten ar etmem
Bilirim ki yokuşların ardında bir yerde gül biter
Hiç korkmasın! Ben bu bulutlu havaları kimselere söylemem.
