çirkin arzularım gömülü kalmamalı içimde

dünyanın geri kalanı başımı ağrıtırken

ben bile kendimi 

bir şeylerin haini ilan etmeye hazırım

yapma, bu şiir tasdikleyecek bunu

ama doğama kazınmışsa bir kere ihanet

doğrularımdan vazgeçeceğime

ülkelerden ve dinlerden ve dogmalarınızdan vazgeçebilirim

büyük bir zevkle

ama korkuyorum


zavallı bir arzum vardır benim

sinsi, korkak ve yabani

tarihte hiç yeri olmamış bir fikir

şeytan yanıltıyor da olabilir

bu şiiri yazmamalıyım

ama efendiler

ama insancıklarım

ben yaşamanın ölmekten kutsal olduğuna inanırım

neyse ki beni anlamaları mümkün değil

yoksa ellerini boğazımda hissederdim

efendilerin ve insancıkların

demem o ki

ben türklük için 

kürtlük için

islam için

yehova için

ölünsün istemem

ben insanlar yaşasın isterim

bizzat kendileri için


zira çürüyen kafataslarımızdan

daha kıymetlidir dirimiz

olur mu öyle şey


ama şartsa bir şeyler için ölmek

acınası hayatlar ancak böyle anlamına kavuşuyorsa

yaşamayı savunduğum bu şiir uğrunda geberebilirim

hem de hiç can almamışlığımla

ve alınan canların ardından

neşeyle haykırmamışlığımla övünerek