İçimdeki yorgunluk büyüdü, anlar mısın?
Titrek parmaklarıyla tetiğe dokunuyor
Kıyıda unuttuğun çocuk değilim artık
Kirpiklerim rüzgardan afaki sakınıyor
Ya da yedi bohçaya dürdüğümüz, yamalı
Eski penyeler gibi utancım sırıtıyor
Ama ne diye Tanrı'm yarattığın şu zaman
Yaşlı bir kaltak gibi durmadan kırıtıyor?
Evet denenebilir ilmek ile intihar
Beklemek cenazeyi çok acayip soğutur
Keskin jiletler gibi dilde durur intihar
Şiir dediğin zaten zihinde büyüyen ur!
Son parayla cuvara alan şairler gibi
Ama neden açlığa bir değer biçilmiyor?
Söylemezsem çatlarım yılkıdaki atlar gibi
Aç karnına cuvara vallahi içilmiyor!
