İçimdeki yorgunluk büyüdü, anlar mısın?

Titrek parmaklarıyla tetiğe dokunuyor

Kıyıda unuttuğun çocuk değilim artık

Kirpiklerim rüzgardan afaki sakınıyor


Ya da yedi bohçaya dürdüğümüz, yamalı

Eski penyeler gibi utancım sırıtıyor

Ama ne diye Tanrı'm yarattığın şu zaman

Yaşlı bir kaltak gibi durmadan kırıtıyor?


Evet denenebilir ilmek ile intihar

Beklemek cenazeyi çok acayip soğutur

Keskin jiletler gibi dilde durur intihar

Şiir dediğin zaten zihinde büyüyen ur!


Son parayla cuvara alan şairler gibi

Ama neden açlığa bir değer biçilmiyor?

Söylemezsem çatlarım yılkıdaki atlar gibi

Aç karnına cuvara vallahi içilmiyor!