bir sabah uyandım

kayboldu hislerim karambolde

uzunca sabır tükettim

bir mors alfabesi eşeledim elime

adres soranlara elimi gösterdim

ayaklarımı suya sokup

suda yürüdüğümü inandırdım balıklara

kızarmış yolların üstünden çekip gidiyorum

eğdim başımı

herkesin kulaklarında bıraktığım kül tadıyla

peşimi bırakmayanların peşindeyim

bir iki kıyamet sonra bulacağım yolu

ilk günden beri insafsızca bağırıyor insan

ben yolunu kaybetmişlerin yolu

mumla aranan dakikaların savaşı

kırık aynanın içindeki parçalanmış bedenim

hukuka aykırı bir gecenin koynundayım

ruhum yaman bir depremle yıkılmışken

yine de ayaktayım

bir gözüne, bir sözüne düne dönerim

yarınım zaten yok

sabaha şiir olur silinirim

kulaklarımda gördüğüm düşlerin fısıltısı

sevdamı kamyona yükleyip geliyorum