Ruhum üşüyor 

Bedenim değil

Kalbim soğuyor 

Taşlaşıyor, hissediyorum

Su damlaları tenime değiyor sakince

Ne zaman ayağım yere bassa 

Ölüm hissi doluyor içime

Öylesine yalnız 

Öylesine soğuk 

Ne zaman değse bedenime güneş

Kısa bir neşe kaplıyor içimi

Sonra yine yalnızlık 

Neredeyim ben 

Çiçek yok 

Gülemiyorum 

Neredeyim ben 

Yapayalnız yürüyorum

Kimse yok

Ruhum rahatsız, bedenim sırılsıklam

Yürüyorum bilmeden 

Yürüyorum üşüyen ruhumla

Yürüyorum sanki sonsuzluğa

Ama belki 

Varır sonu aydınlığa.