Hepimiz ait olduğumuz yerlere
yuvarlanıp gidiyoruz
pek yakın olmasa bile
kendi cehennemlerimize.
Ve geceleri sert eser
yüreğimize,
vicdan dağlarının
sıcakları.
Yavaş yavaş
çeviriyor etrafımızı,
nefret şölenleri,
belki bu son kış.
Kapıda.
Soluk çerçeveler,
beyazlaşmış çehreler,
mor bakışlar,
korkunç gülünçler.
Sahte bir partideyiz,
kimse
sarhoş
değil.
