Pencereden akar güneş
Bir küçük nehir gibi
Ve ağlar geceden kalan adam
Bir küçük çocuk gibi
Bir koku var geceden hatıra
Eski bir tanıdık gibi
Odanın her tarafını perdeler
Soğuk-beyaz, kefen gibi
Hatırası bile acıdır geçmişin rüzgârlarının
Rüzgârları savurur tozları, toz değilmiş aman!
Aman! Üzerimizde dikiliyor kırbaçlı bir zebani gibi zaman
Zaman Erir gider, cesetlerin külleri meçhul
Meçhul ve insanlık kayar iki askerin elinden
Elinden kayar askerin sabundan bir nesil gibi!
