Zamanın birinde, zemheri gecelerin saklı renklerinde,

En güzel ölümlerin en acılı dirilişleri olurmuş.

Kanlı ocaklarda pişirilirmiş yemekler,

Yaralı ağızlara ev sahipliği yaparmış gizlice,

Mecburen yaşamak zorunda kalırlarmış,

Katiyen sevilmezmiş dünya.


En çok çocuklar ağlarmış,

Asla merhamet göstermezmiş bazı kalpler.

Kıyamet gibi akarmış yağmur üzerlerine,

Bir bilen yokmuş bu kehanetin nedenini,

Kimse anlam veremezmiş.

Kimse sesli ağlayamazmış o gecelerde,

Kimse çığlık atamazmış.