Hep dikkatimi çekmiştir edebiyat dünyasındaki başarılı, zirveye çıkmış kişilerin intihar etmeleri. Pavese’nin de hayatını araştırınca onun hakkında bildiğim birkaç şey üzerinden söylemek istediklerim var. Kendileri çıkıp açık bir şekilde söylemiyorlar bunu ya da söyleyenleri de anlayamıyoruz. Ama onlar edebiyat için her şeylerini verirken onların içinde açılan boşluğu kimse doldurmuyor. Kendileri, en iyisi için çabalarken kimse bunları onlar için yapmıyor. Ne acıdır verdiklerinin karşılığını alamamak. Günler, aylar, yıllar geçtikçe içindeki boşluğun daha da artması ve onu kimsenin dolduramaması. Birer birer hislerin vücudu terk edip gitmesi... Tek kalan şeyin edebiyatları olması ve artık onlara zarar vermeye başlaması. Çabucak yorulmaları. Kısacık bir zaman diliminde en yükseğe çıkmaları ve kendilerini oradan aşağıya bırakmaları. Çünkü bir şekilde zirveye tek başlarına çıkmayı başarsalar da, orada geçirdikleri yalnızlığa dayanamıyorlar. Beklemekten yoruluyorlar. En sonunda da hiç düşünmeden ya da çok düşünmekten aşağıya bırakıyorlar kendilerini. Hangisi olduğunu hiçbir zaman bilemeyeceğiz ama hızlı yaşayıp genç ölmek dedikleri bu olsa gerek.