İşte yine dünyayla arama dünyalar koyduğum, anlamak için çok yorulduğum zamanlardayım. Ruhum, beş yaşındaki bir kız çocuğunun küçük parmağının kapıya sıkışıp morarması gibi zonklayıp duruyor. Nefes alabilmek yine ağır bir iş yapmak kadar yorucu, çekilmez...
Bir zamanlar içimden yükselen ezgiler kulağıma çalınmıyor şimdi. Melodiler kayıp ve ben üzülmenin sınırlarını zorluyorum. Hayal diyarlarımın yamaçları diz boyu kar ve yüzsüz davetsiz bir sızı, kahır sağanağına tuttu kalbimi. Her damla biraz daha çamurlaştırıyor gözlerimi.
