ACI RÜYA TATLI KABUS

Uykumdan büyük bir yıkımla uyandığım günler oluyor bazen . Kişiler , olaylar , geçmiş , gelecek , şu an her şey birbirine girebiliyor tek bir rüyada . Gözümü aniden açtığımda , ağrılar ve içinde bulunduğum gerçekliğin içerisinde bir bilinmezlik hissi karşılıyor beni . Sanki gecenin bir vakti , bu yatakta yatmamışım , kendimi en güvendiğim yere emanet bırakıp dalmamışım gibi . Bana dair her şeyi geride bırakıp yabancı bir yere düşmüşüm gibi hissettiriyor bazıları . Rüyamda bir kızım vardı mesela , bir sonraki gördüğümde ne kırmıştım kıymeti olanları , ne de kırılmıştım onlar tarafından . Ruhlarımız sıcacıktı daha ve gülebiliyorduk birbirimize . Ruhlarımızın içerisine doluşan bu soğuk hava ve esintiler , bizi yabancılaştırmamış gibiydi birbirimize . Hayat pastamdan koca koca dilimler verdiğim , bu günün yabancıları ile hala tanışıyorduk orada . Bir yanı güzeldi , çünkü affetmek , affedilmek buralarda olduğundan daha olası geliyor içsel güzelliğinde insana . Gözlerini bu dünyaya açmanın sorumluluğu mudur bilmiyorum ama burada her şey bir tık daha zor . Sevmek , sevilmek , gurursuz olmak , yaşadıkların hiç olmamış gibi yapabilmek , yalnız geçirdiğin zamanlarda güçlü ya da zayıf olduğun için , kendini ya da bir başkasını suçlamadan yaşamak . Gözlerini açmak öyle bir sarsıntı ki bu boşlukta . İçselliğinde kurduğun onca denize karşı kaleyi bırakıp , kurak topraklara dönüyorsun adeta . Ruhunda yeşermiş bir dal , bahçende açmış bir çiçek arıyorsun ancak her şeyin dikenler içinde kaldığı ya da kuruyup gittiği bir ana uyanıyorsun . Rüzgarlar her adımında tokatlar gibi yüzünü çarpıp gerçekleri yüzüne gidiyorlar . Üşüyorsun . Bir şeylerin sersemliğini atmak adına kendini attığın yollarda yalnızca üşüyorsun . İşin en acı yanlarından biri de , belki en kusursuz halinle yaşasaydın bile , bir rüyadaki kadar içten bir samimiyet bulamayacağını bile bile dalıyorsun o rüyaya . Sana verilen en kusursuz güzellikte şeyler elinden alınıyor ve gönderiliyorsun buraya . Geriye ne kalıyor peki ? İstek bırakmıyor , umut bırakmıyor , bir şeylerin çabası kalmıyor . O yüzden , güzel bir rüya görmektense , kabusları tercih ederim . Uyandığımda gerçekliğe dönmek daha kolay olduğundan . Gerçekliğe daha yakın olduğundan ve ruhuma verdiği acıyı bastırabileceğimden . Gerçek yüzünü bilip utandığım şeylerin , gözümde güzelleşmesi , güzelleşmelerini kabul ettiğimde ise avuçlarımdan gitmeleri çok çok daha acı ...