Artık Bencil Olma…

Madem ki bir gün göçüp gideceğiz bu dünyadan neden o zaman bunca üzüntü kırgınlık yaşıyoruz yada yaşatıyoruz? Neden hep birbirimizle uğraşıyoruz , yada neden hiç ölmeyecek gibi yaşıyoruz? Bu nasıl tutku ? Ve daha aklıma gelmeyen sorular içinde buldum yine kendimi. Çıkarsızca insan gibi içten candan sayıp sevmek lazım her zaman . Daha çok anı biriktirmek için yarışmalıyız daha fazla iyilik etmek için yarışmalıyız, hırs böyle yerlerde güzeldir faydalıdır, neden üç kuruşluk dünya için gereksiz rekabetlerle birbirimizi kırıp dökeriz de bencillikten vaz geçemeyiz? Bardağı kırıp sonra da özür dilemenin manası var mıydı ki!. İnsan en çok sevdiğine çok fazla kırılıyor , aslında kızıp kırıldığı o sevdiği olmuyor biz öyle sanırız bunu. Biz asıl böyle durumlarda kendimize kızarız kendimize kinimiz artar nefret katlarız, çünkü nasıl bu beş kuruş etmeyecek insana neden nasıl haddinden fazla sevip insan sıfatı yüklersin? Nasıl bunu böyle seçebildim de kusurlarını göremeyecek kadar kör oldun.... Sevgisiz yaşayamayız o yüzden doğru insanlara doğru değeri verelim. Hayat büyük bir öğretmen . Önce sınav yapıp sonra ders veren öğretmen ...

Daha fazla kırmayalım kimseyi dökmeyelim artık. Yorucu hayatı birazda biz mahvetmeyelim , bazen bir gülümseme bile hak sayılırken somurtmalar sirke satan nursuz yüzlere ne gerek var . Birgün anlayacaksınız her şeyin ne de boş olduğunu. Neden incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler için kırıp döktüğümüzün farkına varınca işte o zaman her şey geç olacak. Dünyada bâki kalacak gibi sanmak ve de öyle hayat sürmek ne de büyük gaflettir. Bi yere bakın, toprağı dokunun, zira o topraklar bizden önce yaşayanların elleri ayakları ve yüzleridir... seni tanıyan son kişi de öldüğünde hiç yaşamamış gibi olacaksın.

21.04.2021 Mitroviça Boris HK