Beni yeniden büyütsene anne...
(0 yorum)Çocuk yüreğime günce...
Sabah uyansam yine çocuk olsam. Kaygılarım,korkularım olmasa. Yaşamak canımı acıtmasa mesela. Ya da tek canımı yakan düştüğümde kanayan dizlerim olsa. Sebepsizce ağlasam kuytu bir köşede,sonra yeniden oyunlar oynasam ve unutsam her şeyi. Düşsem,üstümü başımı silkeleyip yine koşsam yem yeşil kırlarda. Beni yeniden büyütsene anne. Büyümek hiç güzel değilmiş. İnsan büyüdükçe, acıları da büyürmüş. En büyük acıları yüreğinde hissettikçe anlıyor insan büyümenin hiçte güzel bir şey olmadığını. Bazen dizlerimde ki küçük sıyrıklara üfler bak geçti derdin ya. Meğer hiç bir şey geçiyormuş anne. O küçük yaraların izleri hep duracak sanırdım oysa en derin yaralar büyüdükçe açılıyormuş da,izi hep yürekte kalıyormuş. O yürek kor gibi yanıyor,o yaralar hep kanıyormuş. Etrafımdaki insanların yüzlerine bakardım çoğu zaman. Mutlu sanıyordum herkesi çocuk kalbimle. Hatta bende büyüdüğüm de çok mutlu olacağım derdim kendi kendime. Meğer herkes yaralarından tanıyormuş birbirini. Gördüm ki insanların yüzünde hep bir maske,maskelerin altında derin bir keder. Hayat meğer ne zormuş anne. Dünya ne kadar yalan. Gördüm anne gerçek sandığım hiç bir şeyin gerçek olmadığını. Dünya denen bu yerde bir nokta kadar yerim olduğunu gördüm. Meğer oynadığımı sandığım o oyunların en gerçeğini büyüdüğüm de oynayacak olduğumu hiç anlamamışım. Şimdi biliyorum ki çoğu insan mutluluk oyunu oynuyor. Hepimiz bir saklambaçın içindeyiz. Öyle bir saklambaç ki bulunamayacak kadar kaybolmuşuz. Meğer biz hiç yokmuşuz be anne. Meğer biz hiçmişiz. Evet doğduk evlat olduk,kardeş olduk. Büyüdük eş olduk,anne olduk. Ama koskocaman bir "hiç" olduk. Geç oldu ama öğrendim anne...
#yüreğimyangınyeri #yükümüzağıryoluzunnn #imtihandunyasi #herseyyalanölümgercek #acıylayaşamayıöğreniyoruz