bilmem kaçıncı veda

Yusuf sana karşı o kadar mahcubum ki ne yapsam nasıl yapsam bu mahcubiyeti örterim bilmiyorum, hislerimiz denk değil bana iltifat ettiğinde kalbimde kelebekler uçmuyor sadece eski yaşanmışlıklardan dolayı bi hatıra beliriyor yaşadıklarımız o kadar hızlı gelişti ki ben bi anda kendimi senin tarafından çevrelenmiş bi bir resimde buldum seni sevmemenin imkansız olduğu bi resim. Birbirimiz anlıyoruz, benziyoruz çok uygunuz, tamamlıyoruz ama birbirlerine benzeyen insanlar her zaman ruh eşi olmazlar. Hediyelerini kabul edemeyeceğim seni düşünerek yaptiğim şeyi de veremeyeceğim üzgünüm bunu sana yapamam daha fazla devam edemiyorum. İlk başlarda daha kolaydı her şey sen benim seni sevmem için beklentide değildin çünkü senin için imkansız aşkındım. Ben sana sen iyi ol diye yaklaşınca ki (ilk başlarda arkadaşça yaklaştığımı söylemiştim bi kaç kere) bu sefer aşık insan sevdiğinden ilgi görünce nasıl oluyorsa sende öyle beklentiye girdin bende senden ilgi görünce ki zaten o sırada kötü olan ilişkim bitmişti boşluğa düşmeden senin yanında buldum kendimi ve sana kapıldım. Bu sis anı geçince şehrin ortaya çıkması gibi bi durum duygusal çöküşüm geçince fark ettim ki duygularım aslında bi yansımaymış. Daha fazla sürdüremiyorum. Özür dilerim.