çiçekli velet

Kalabalıkta
Kayboldu
Anlayamadım nasıl oldu bilemedim
En son bi çiçekçi çocuğa sarılmıştım
Gülden almamıştım
Ama o almış olabilir benden
Belki de düşürdüm
Kargaşada
Telaşlanmadım
Yaşlı yüzlerin kırışıklıklarına düşmüş olabilir
Birinin derin kin torbasına düşürdüm belki de
Sanki hatırlıyorum
Bi dükkandan almıştım mutsuzluğu
Kahverengi bi tezgahta şahşahalı görünmüştü
Satıcı tertemiz beyaz elleriyle önüme sürmüştü
Tereddüt etmedi söylerken bana yakışacağını
Tecrübeliydi
Gözlerimden belliydi, anlamıştı
Dükkandan elim boş çıkamayacağımı bilmişti
Eve sallaya sallaya getirmiştim
Sırtından vurduğum bi dostun işaret ettiği yere koşacağım
Yenisini yapmam kaç ömrümü alır
Belki bu gece
Parmaklarım kızarır
eşsiz bir çukur kazarken acımıştı önceden
'bak' diyince gülesim gelmişti
adet olmuştu kendi kendime gülüşmek
mezar taşlarındaki suları kana kana içtiysem ne olmuş
yerine bi dal parçası koymuştum
süpürdünüz ya
ben görkemli bir çeşmenin kuşu değilim diye
ötmez olur muyum hiç sabahları
nerede merak da etmiyorum ki artık
bulanı merak ediyorum
çalanı
satanı
satın alanı
atanı
belki de ben düşürdüm
cebimden biraz sigara çıkarırken
masumca bi kahkaha
yerine namussuz bi sırıtış dolmuş bile olabilir ceplerime
neon ışıklı bi vitrine koydukları ikinci el bi neşenin
hemen yanına koymuştur belki satıcı
didik didik arasam belki bulabilirim
kaskatı sivri keskin bi taş parçası
ellerimi kanatınca vazgeçerim
mezar kazmaktan
dayanamam ellerim acımasın isterim
ama etim yırtılana kadar
kaşırım gerçeği
görüyorum sizi
bazınız ne güzel saklıyor
kahkahanın ardına eli kanlı bi katili
katilin arkasına bi çocuk
annesinin çekiştirdiği kazağının içinde kaybolan bi velet
velet önce kestiriyor gözüne bizi
savruk belirsiz adımlarıyla yürüyor üstümüze
yaklaşınca lafa girmesi bilindik oluyor
almadım çiçek ondan
o almış olabilir benden